نوشته های روی بال ملخ - «ایهاالناس بدانید گدای حسنم»

«ایهاالناس بدانید گدای حسنم»

آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]

نوشته های روی بال ملخ

روزی عبدالله بن عباس در خدمت امام حسن علیه‏ السلام بر سر سفره ‏ای از غذا نشسته بود، ناگهان ملخی بر آن سفره افتاد.
ابن ‏عباس از آن حضرت پرسید: بر بال این ملخ چه نوشته است؟
حضرت فرمود: بر آن نوشته شده است:
«منم خداوندی که به جز من خداوندی نیست، گاهی ملخ را برای جماعتی از گرسنگان می‏فرستم که از آن بخورند و گاهی بر گروهی از روی غضب می‏فرستم که طعام‏هایشان را بخورند.»
پس ابن ‏عباس برخواست و سر آن حضرت را بوسید و عرض نمود:
این از مکنون علم است [1] .

پی نوشت ها:
[1] مدینة المعاجز: 2 / 63 ح 930.

کرامات امام حسن علیه السلام